Week 2 Huisjes

Mijn strandhuis,

Dacht dat dit een plek was om veel mensen te ontmoeten , de luifel van de tent staat altijd open.

Na een week van bezinning : wat wilt je lichaam

Dit was moeilijker dan ik dacht, wat wil je lichaam dit moest ik goed onderscheiden van wat wil ik.

Door mijn fysieke beperking kan ik niet de dingen doen, maar die ik in mijn hoofd zo graag wil. Mijn strandhuis werd dan ook een plek waar ik  graag alleen ben genietend van de stilte, de branding de nachten en van het langzame tempo kan genieten. Hier hoef ik niet mee te gaan in het dagelijkse tempo.

Mijn Theehuis,

Een gezellige knusse vrolijke kamer, met veel leuke kussens, een  brandende open haard  en een heerlijke grote pot thee. In mijn strandhuisje  heb ik vele dialogen met mezelf heb gevoerd, over hoe te dealen met mijn nieuwe leventje het accepteren van de beperkte mogelijkheden/energielevel. Bijzondere gesprekken had ik met mezelf. Om iemand waar ik in het dagelijkse leven moeite mee heb uit te nodigen in mijn strandhuisje is momenteel nog een beekje te ver, wie weet zet ik in de toekomst er wel een lekkere stoel bij.

 

Mijn  Boomhut,

Een plek waar je blij bent met het leven.

Genieten van de dierengeluiden , de wind ruisend door de bladeren, de stilte die je warm maakt van binnen.

Met je blote voeten zachtjes lopend op de bladeren en genieten van het knisperende geluid.

Stilletjes zitten op een mooie boomstronk en genietend  zoekend naar de kabouters. Een prachtige mysterie.